Krantenkoppen staan bol met verhalen over rijke en beroemde mensen, ministers en politici, mannen en vrouwen die hun families, carrières en toekomst verloren hebben vanwege een obsederende seksuele gewoonte die ze niet konden breken. Het is makkelijk voor ons om mensen met een seksuele verslaving te veroordelen, totdat het dichter bij huis komt.
Door veelvuldige schandalen en persoonlijke tragedies hebben we moeten accepteren dat christenen niet immuun zijn voor dit probleem. We worstelen met dezelfde kwesties en kunnen net zo verstrikt raken in het voorwenden van oprechte intimiteit.
Seks als drug
Voor miljoenen mensen, christenen inbegrepen, is seks een drug. Zoals elke drug wordt het gebruikt in een poging de pijn te doden: de pijn van afwijzing, eenzaamheid, angst, bezorgdheid, misbruik op jonge leeftijd, of welke andere pijn dan ook. Uiteindelijk ontdekt iedereen dat het niet werkt. Het maskeert de pijn voor korte tijd, doordat het een tijdelijke verandering in de gemoedstoestand teweegbrengt -niet alleen door het orgasme, maar ook door het ritueel dat daar naartoe voert- en het zoeken daarnaar wordt het centrale punt waar het dagelijks leven om draait. Maar op den duur verergert het de pijn in plaats van die te verzachten, wanneer de persoon in kwestie in toenemende mate vernedering en het verlies van controle over zijn of haar leven ervaart.
Denk eens aan de man die tijdens zijn lunchuur in een winkel seksboekjes doorbladert en dan een seksclub bezoekt om door zijn stressvolle dagen heen te komen. Het snelle en zekere genot van deze seksuele ervaring wordt het middel tegen de spanningen in zijn leven. Hij raakt ervan overtuigd dat hij niet kan functioneren zonder zijn dagelijkse dosis. Hij wendt zich tot seks zoals een heroïneverslaafde naar zijn injectiespuit grijpt. Maar totdat hij het onderliggende probleem en de leegte in de kern van zijn bestaan aanpakt zal zijn verslaving hem verder en verder in seksuele slavernij voeren.
Seks als verslaving
Seks zonder intimiteit werkt even verslavend als welke pil of injectie dan ook. Seks brengt een snelle verandering in de gemoedstoestand teweeg. Het is een betrouwbare ontsnappingsmethode. Het wordt gebruikt om de pijn te maskeren. Op den duur kan de seksverslaafde er geen weerstand meer aan bieden.
De verslaafde raakt stuurloos terwijl de dwanghandeling hem beheerst. Zelfs schadelijke consequenties beletten hem niet de dwanghandeling te herhalen om zo tijdelijk verlichting te ervaren. De verslaafde is niet meer bij machte te veranderen. Vaak wil hij veranderen, weet hij dat hij moet veranderen. Maar hij bereikt het punt waarop hij niet kan veranderen zonder hulp van buitenaf. Hoe hij ook probeert, er gebeurt altijd wel iets dat aanleiding geeft tot het opnieuw toegeven aan de obsessie. Het gemeenschappelijke kenmerk van alle verslavingsproblemen is dit: wat de verslaafde wilde beheersen, beheerst hem nu. Zelfs consequenties als de dreiging van ziekte, ontwrichting van het familieleven en publieke vernedering zijn niet sterk genoeg om de verslaving te stoppen.
Seksverslaving kan heel duidelijk een aantal parallellen vertonen met andere, bekendere vormen van verslaving. Zoals alle andere verslavingen is het progressief; het wordt erger met het verstrijken van de tijd. Het staat niet stil. Het is niet zo dat de verslaafde een zeker niveau bereikt en daar dan blijft. Er is een ingebouwde dynamiek die de verslaafde telkens naar het volgende niveau jaagt. Het eind van deze spiraal is krankzinnigheid of zelfs de dood.
Seksuele verslaving bouwt tolerantie op zoals andere vormen van verslaving
Alcoholisten staan bekend om hun vermogen enorme hoeveelheden sterke drank te verwerken. Hetzelfde geldt voor seks: meer en meer stimulatie is nodig voor een steeds minder wordende bevrediging. De tolerantie van de verslaafde voor seks is verbijsterend. Tien seksuele ervaringen per dag geven hem nog niet de gewenste bevrediging. Elke poging tot bevrediging maakt de begeerte sterker, niet zwakker.
Seksuele verslaving geeft ontwenningsverschijnselen
De seksverslaafde krijgt ontwenningsverschijnselen wanneer hij probeert, of zich verplicht ziet, zijn drug op te geven voor een bepaalde tijdsduur. Een alcoholist gaat beven zonder alcohol, en de seksverslaafde raakt overstuur. Hij begint te denken dat hij krankzinnig zal worden zonder seks en de gedwongen onthouding brengt hem ertoe de handeling waar dan ook of met wie dan ook te herhalen.
Seksuele verslaving volgt een dwangpatroon
Gedachten aan alcohol, cocaïne, eten, gokken, of seks nemen de verslaafde totaal in beslag, totdat hij het punt bereikt waar hij iets moet doen om die gedachten te stoppen. Wanneer de obsessie in een dwanghandeling verandert ontdekt de verslaafde dat hij dingen doet die hij niet wil doen, dingen die hij beloofd had nooit meer te doen. Het lijkt alsof hij zich buiten zijn eigen lichaam bevindt, zichzelf smekend niet door te gaan, maar doof voor zijn eigen smekingen.
Seksuele verslaving veroorzaakt schaamte
In het begin kiest de verslaafde voor een gedrag dat in overeenstemming is met zijn gevoel voor gepastheid. De macht van de verslaving brengt hem uiteindelijk echter tot een vorm van gedrag die hijzelf verafschuwt. Om aan de druk van de schaamte te ontsnappen -die hem zou verpletteren als hij die ten volle zou moeten dragen- schuift hij de schuld voor wat hij doet af op zijn ouders, vrouw of zelfs zijn baas.
Kenmerken van verslavende seks
Een normaal seksueel verlangen en gedrag is makkelijk te verwarren met verslavend dwanggedrag en het jagen naar voldoening. Iemand kan een sterker-dan-normale seksuele behoefte hebben en toch niet verslaafd zijn. Hier zijn wat kenmerken van verslavende seks die helpen het verschil tussen de twee te zien:
Verslavende seks wordt in afzondering bedreven
Dat betekent niet altijd dat het gebeurt terwijl iemand lichamelijk alleen is, maar meer dat de verslaafde mentaal en emotioneel zich afsluit voor menselijke betrekkingen en contacten. Het meest intieme en persoonlijke aspect van het menselijk gedrag wordt totaal onpersoonlijk.
Verslavende seks is verborgen
Het komt erop neer dat de verslaafde een dubbel leven gaat leiden. Hij masturbeert, gaat naar seksshops en seksclubs, geeft geld uit aan prostituees, ondertussen voor anderen verborgen houdend wat hij doet, en in zekere zin zelfs voor zichzelf. Omdat dit geheime leven zo beschamend is, is de grootste angst van de seksverslaafde de angst voor ontdekking.
Verslavende seks is verstoken van intimiteit
De seksverslaafde is totaal op zichzelf gericht. Hij komt niet tot echte intimiteit omdat zijn zelfobsessie geen ruimte laat voor het geven aan anderen. Terwijl hij opgroeide waren er, buiten het seksuele, waarschijnlijk geen intieme contacten. Echte intimiteit is een ervaring die de meeste seksverslaafden nooit gehad hebben.
Verslavende seks is verstoken van persoonlijk contact
Verslavende seks is louter seks, seks voor de seks, seks losgemaakt van een echt contact tussen personen. Dit is het duidelijkst met betrekking tot fantasie, pornografie en masturbatie. Maar zelfs in het geval van seks waar een partner bij betrokken is, is de partner niet echt een “persoon”, maar een “ding”, een verwisselbaar element in een onpersoonlijk -bijna mechanisch- proces.
Verslavende seks maakt slachtoffers
De overweldigende obsessie bevredigd te willen worden, maakt de verslaafde blind voor het schadelijke effect dat zijn gedrag heeft op anderen. Als het bereiken van bevrediging betekent dat een 6-jarig kind daarvan het slachtoffer wordt, dan zal de verslaafde verder gaan, zonder zich daarvan bewust te zijn, totdat de schaamte hem overweldigt op het moment dat de bevredigende daad verricht is. Seksverslaafden moeten geholpen worden, zodat er geen slachtoffers meer zullen vallen.
Verslavende seks eindigt in wanhoop
Als getrouwde stellen de liefde bedrijven geeft die ervaring voldoening. Verslavende seks laat de deelnemers achter met een schuldgevoel, met spijt van de ervaring. In plaats van voldoening is er leegte, en zij wanhopen als ze bedenken met wie ze seks bedreven of hoe ze zich verlaagd hebben om die seks te krijgen. In die donkere momenten van wanhoop voelen verslaafden zich in alle waarschijnlijkheid door God verlaten. Vaak bedenken ze hoe verschrikkelijk graag ze willen stoppen en geholpen willen worden, maar ze weten niet hoe ze kunnen stoppen, of waar ze zich kunnen wenden voor hulp.
Niveaus van seksuele verslaving
Zoals de alcoholist van af en toe een biertje drinken overgaat tot het drinken van whisky regelrecht uit de fles, zoals de drugverslaafde van marihuana overstapt op crack cocaïne, zo verplaatst de seksverslaafde zijn gedrag langzaam maar zeker over de grens naar het verboden terrein. Seksuele verslaving, zoals alle verslavingen, escaleert. Eerst fantaseert de verslaafde, dan zoekt hij naar wegen om zijn fantasie tot uitvoer te brengen. Hij begint behoedzaam en aarzelend, op een gematigde manier; het eindigt ermee dat hij zich volledig geeft in extreme uitingen van het probleem. In het begin heeft de persoon een verslaving, uiteindelijk heeft de verslaving hem.
Niveau Een: Fantasie, Pornografie, Masturbatie
Iedereen die zich bezighoudt met het eerste niveau van seksverslaving zal geen enkele moeite hebben om zijn acties te rechtvaardigen in het licht van de liberale houding van onze maatschappij ten opzichte van willekeurig seksueel gedrag. Hoewel ze buiten Gods wil om handelen verdedigen ze zichzelf door te zeggen dat wat ze doen “toch niet zo slecht” is. Fantaseren is een vorm van ontsnapping die bijna iedereen in verleiding brengt. De verslaafde vergelijkt dit met andere, schadelijkere, niveaus, en voelt zich veilig. De seksverslaafde realiseert zich niet dat het verslavingsgevecht een strijd is om het denken, en het dwangmatig, mentaal ontkleden van, en denkbeeldige momenten hebben met anderen is waar de strijd het eerst verloren wordt.
Fantasie en pornografie zijn verwante schakels in de ketting van de seksuele verslaving. Pornografie is een industrie die gebaseerd is op een combinatie van fantasie en masturbatie. Door het gebruik van pornografie kan de verslaafde masturberen terwijl hij fantaseert over seks met een klein kind, seks terwijl hij pijn toebrengt en geweld gebruikt, of seks met meerdere partners. Pornografie is het verslavende middel dat de deur open zet voor de meeste vormen van seksuele verslaving. Het wordt als ongevaarlijk beschouwd door de samenleving, maar het is de brandstof op het vuur van de uit de hand gelopen lust.
Ted Bundy, die zo’n 28 vrouwen en kinderen vermoordde, werd enkele uren voor zijn executie geïnterviewd door Dr. James Dobson. Tijdens dit interview bekende hij openlijk schuld, en nam hij de volledige verantwoording voor zijn daden. Hij gaf ook een reactie op het effect dat pornografie op zijn leven had:
“Ik zie pornografie als een verslaving. Je blijft verlangen naar iets dat sterker en sterker is, dat jou een groter gevoel van opwinding geeft, totdat je het punt bereikt waar pornografie niet genoeg is. Je bereikt het punt waar je jezelf afvraagt of het feitelijke doen je niet meer genot zal geven dan alleen maar het erover lezen of ernaar kijken.”
Te weinig mensen zijn in staat om het echte gevaar van pornografie te onderkennen. De mensen die gevangen zitten in haar genadeloze greep kennen haar macht.
Pornografie draait om masturbatie. Botweg gezegd: dat is wat mensen doen wanneer ze gebruik maken van pornografie. Porno is geen vorm van kunst. Het is een hulpmiddel bij masturbatie. De Playboy Mansion is gebouwd met de opbrengst van het verlangen van de man om “seks te hebben met zichzelf”, onderwijl kijkend naar plaatjes van volmaakte, naakte vrouwen. Dwangmatige masturbatie, gebouwd op fantasie en pornografie, is een snelle ontsnapping aan intimiteit. De dwangmatige masturbeerder is niet in staat echte vertrouwelijkheid te ontwikkelen. Seks wordt een eenzijdig proces van zelfbevrediging. De verslaafde masturbeert liever dan dat hij de tijd neemt om een relatie te ontwikkelen.
Verwachtende dat het huwelijk een einde zal brengen aan de zucht naar masturbatie komt de verslaafde er al snel achter dat intieme seks teveel moeite kost, en keert hij terug naar zijn dwanggedrag. De verschillende scholen van psychologie en theologie verschillen van mening over de vraag of masturbatie al dan niet acceptabel is onder bepaalde omstandigheden. Mijn persoonlijke mening is dat voor de seksverslaafde masturbatie onder geen enkele omstandigheid acceptabel is, omdat het de verslavingscyclus op gang brengt – op dezelfde manier als een glaasje stimulerend werkt voor een alcoholist.
Fantasie, pornografie en masturbatie vormen samen het eerste niveau van de seksverslaving. Ze staan in wezen op zichzelf. Ze worden niet beschouwd als misdadig (behalve dan de meer extreme vormen van pornografie). De maatschappij beschouwt ze als een onbeduidende vorm van amusement, of doet ze af als “normaal”, maar ze vormen de poort tot diepere niveaus van verslaving.
Niveau Twee: ” Live” Pornografie, Fetisjisme en Verhoudingen
Evenals het eerste, impliceert ook het tweede niveau geen misdadig gedrag. Het verschil met het eerste niveau is dat er contact wordt gemaakt met een andere persoon. Op het eerste niveau bestond de seks op papier, in een film of video, of in iemands gedachten. Op niveau twee worden er echte mensen bij betrokken. Niveau twee bestrijkt alles, van het gaan naar bars waar naaktdanseressen optreden, tot het hebben van een verhouding. Het omvat het gebruik van fetisjen, waarbij stukken kleding of andere eigendommen van een bestaande persoon de erotiek verhogen. Het omvat ook telefoonseks en alle vormen van seksuele aanraking, zoals “per ongeluk expres” tegen iemand aan gaan staan in een lift om die persoon op een seksuele manier aan te raken.
De meest voorkomende vorm van seksverslaving op het tweede niveau is het herhaaldelijk hebben van verhoudingen. Iemand die een (korte, hevige) affaire heeft is op grond daarvan nog geen seksverslaafde. Het zou echter passend zijn om veel mensen die we nu het etiket “overspelig” opplakken te zien als seksverslaafden, daar ze niet kunnen leven zonder herhaaldelijke verhoudingen. Vaak zullen de verhoudingen niet voldoende opwinding geven voor een lange tijd. De verslaafde kan dan doorslaan naar perverse vormen van seks, gebruik makend van “bondage” (vorm van seksuele omgang waarbij de partner vastgebonden is), masochisme of sadisme. Ook kan de verslaafde zich begeven op het terrein van seks met meerdere partners, of het bezoeken van prostituees. Al deze afwijkende gedragingen laten zien dat er hoe langer hoe minder bevrediging te vinden is in de verslaving aan seks zonder intimiteit.
Niveau Drie: Strafbare Feiten, Prostitutie, Voyeurisme, Exhibitionisme
Nadat deze al lang ongezond en immoreel geworden is, overschrijdt de seksverslaving de grens naar crimineel gedrag. Niveau drie verwijst naar betrekkelijk lichte vormen van crimineel gedrag, zoals prostitutie, wat soms onterecht beschouwd wordt als een misdaad zonder slachtoffer. De prostituee, en dit zal sommigen verbazen, is vaak een seksverslaafde en het slachtoffer van het systeem van seks tegen betaling. Veel seksverslaafden bereiken het punt waar ze honderden dollars per nacht betalen voor meerdere prostituees, denkend dat deze vrije liefde bedrijven, terwijl ze verslaafd zijn aan het oudste beroep ter wereld.
Andere gedragingen van het derde niveau behelzen voyeurisme en exhibitionisme. Zulke gedragingen zijn vaak niet zo zichtbaar voor de buitenwereld als het lijkt. Een jogger die door slaapkamerramen kijkt is net zo goed een voyeur als de persoon die zich in de bosjes verschuilt en zijn prooi bespiedt. Een exhibitionist doet misschien niet meer dan het openlaten van de gordijnen terwijl hij zijn kleren thuis verwisselt, of hij laat zijn gulp open in het openbaar.
Al deze handelingen zijn illegaal (in ieder geval in de USA), ofschoon de consequenties voor de slachtoffers minimaal zijn, evenals de wettelijke strafmaatregelen voor de daders. Niveau vier van de seksverslaving vertegenwoordigt de meer ernstige overtredingen.
Niveau Vier: Zware Wettelijke Consequenties, Molesteren, Incest, Verkrachting
Het molesteren van kinderen, incest en verkrachting zijn gedragingen die het vierde niveau van verslaving kenmerken. De dader -zo zal hij nu door de politie genoemd worden- zal gevangenisstraf moeten uitzitten als hij aangehouden en veroordeeld wordt. Het slachtoffer zal een nog hogere prijs moeten betalen: levenslange emotionele kwelling en pijn. Het is goed mogelijk dat hij uitgroeit tot iemand die ook slachtoffers maakt, hiermee het patroon van verslaving overbrengend van generatie op generatie. Deze eindeloze cyclus van slachtoffers maken zou ons er allemaal toe moeten brengen de seksverslaafde te confronteren en de hulp voor hem te vinden die hij nodig heeft.
De Verslavings Cyclus
De stadia van seksverslaving lopen uiteen van betrekkelijk klein tot uitermate ernstig. De consequenties -zowel voor de verslaafde als voor zijn slachtoffers- volgen diezelfde tred. De verslaving is pijnlijk voor de verslaafde in elk stadium. Hij gaat gebukt onder zijn eigen ontkenning, zo gevangen in de verslavende cyclus dat er volgens hem geen ontsnapping mogelijk is. Het begrijpen van de verschillende stadia in de cyclus kan het voor de verslaafde makkelijker maken – en ook voor de mensen om hem heen – om het probleem te onderkennen en ervoor te kiezen hulp te zoeken.
Obsessie
De verslaafde begint zich totaal op zichzelf te richten, hetzij door de “arme-ik”-versie, hetzij door geobsedeerd te raken door pijnlijke dingen uit het verleden. De verslaafde verliest het vermogen zich te concentreren op het dagelijks leven terwijl hij hoe langer hoe voller wordt van gedachten over het vinden van verlichting. Aanleiding voor de obsessie kan bijvoorbeeld woede, de pijn van schaamte, opwinding, of een andere tijdelijke emotionele verwarring zijn. De aanleiding kan ook van seksuele aard zijn: een vorm van pornografie, het zien van een passerende aantrekkelijke persoon, een onschuldig ogende foto in een tijdschrift, of een beeld op de televisie die de lust opwekt. Wat ook de aanleiding is, de verslaafde voelt zich genoodzaakt zo snel mogelijk verlichting te vinden.
De Jacht
Uiteindelijk wordt de verslaafde tot actie gedreven. Hij zoekt naar iets of iemand om seksueel contact mee te hebben. Misschien zoekt hij een bekende seksshop of nachtclub op waar hij pornografie kan krijgen. Het kan zijn dat hij op zoek gaat naar een seksuele partner, misschien in een vrijgezellenbar of op straat. Of het kan zijn dat hij gewoonweg een toilet vindt waar hij alleen kan zijn met zijn fantasieën en kan masturberen. Vaak gaat de jacht gepaard met allerlei rituelen, opgebouwd in de loop der jaren.
Versterking
Het zoeken naar, en vinden van, een slachtoffer kan zo eenvoudig zijn als het aanschaffen van een tijdschrift of het laten vallen van kwartjes in een peep show-automaat (waar je voor je geld seksfoto’s of -beelden te zien krijgt). Het kan ook veel ingewikkelder zijn, zoals het verleiden van een niets vermoedende persoon.
Bevrediging
Aan de ene kant is bevrediging eenvoudigweg een kwestie van het bereiken van een orgasme, door middel van masturbatie of geslachtsgemeenschap. Maar het ligt niet altijd zo eenvoudig. Veel verslaafden kunnen geen orgasme bereiken zonder uitgebreide -en steeds meer escalerende- vervulling van de fantasieën. Het vinden van de juiste soort pornografie, de juiste partner, of het juiste soort pervers seksueel gedrag, is wat het verslavingsproces van het ene niveau naar het volgende drijft.
Terug naar Normaal
Nadat de fantasie vervuld is en het orgasme bereikt, verdwijnt de obsessie en kan de verslaafde zich weer “normaal” voelen. Ted Bundy gaf zelfs aan dat hij zich “normaal” voelde na het begaan van een moord. Maar evenals met andere verslavingen duurt deze staat van normaliteit niet lang. De realiteit dringt zich op en de cyclus start weer van voren af aan.
Rechtvaardiging
Naarmate de verslaafde zichzelf toestaat zich bewust te worden van zijn daden ontstaat de noodzaak zich te rechtvaardigen. Verslaafden zijn bekwame “hersengymnasten” die zich in enorme bochten wringen om zichzelf te overtuigen dat het best in orde is. Niemand is de dupe geworden. Iedereen doet het.
Schuld
Wanneer de verslaafde zijn eigen beredeneringen niet meer kan geloven, zoekt hij een zondebok op wie hij zijn probleem kan werpen. Hij zoekt iemand om de schuld te dragen voor de vreselijke gevoelens die telkens bovenkomen als het gelukzalige gevoel van de bevrediging wegzakt. Hij zal zijn ouders de schuld geven, de maatschappij, en zelfs God, voor wat er van hem geworden is. Hij zal liever ieder ander de schuld geven dan zelf verantwoordelijkheid te accepteren voor zijn daden.
Schaamte
De verslaafde zal het hoe langer hoe moeilijker gaan vinden om zijn eigen daden op anderen te projecteren, en een gevoel van schuld en schaamte begint aan hem te knagen. Hij voelt zich beroerd, niet zo zeer door wat hij gedaan heeft als wel door wat er van hem geworden is. Hij ziet zichzelf als deel van de onderste laag van de bevolking.
Wanhoop
Uiteindelijk komt de verslaafde op het punt dat de pijn na de seksuele daad erger is dan daarvoor. Hij ziet geen enkele mogelijkheid tot verandering. Op dit punt kan het zijn dat hij gaat drinken of zijn seksuele verslaving probeert aan te vullen met welke andere vorm van dwanggedrag dan ook, dit alles in een wanhopige poging om de pijn te laten verdwijnen. Zelfmoord wordt een stellige mogelijkheid.
Beloften
De verslaafde vertelt zichzelf en anderen dat het nooit meer zal gebeuren. Hij zal nooit meer naar die plek toegaan. Hij zal die persoon nooit meer zien. Maar zijn beloften dienen enkel en alleen om zich opnieuw te kunnen concentreren op zijn geobsedeerde gedachten, en om het verslavingsproces weer opnieuw op gang te brengen. De seksverslaafde is serieus op weg naar een stevige aanvaring met zijn familie en de ontbinding van zijn persoonlijkheid. Hij laat daarbij een spoor van vernietigingen achter: vernietigde familiebanden, waar liefde vervangen werd door liefde voor seksuele bevrediging op commando. De slachtoffers van de verslaafde hebben het gevoel dat de verslaafde hen nodig heeft – voor een korte tijd. Daarna voelen ze zich alleen nog maar gebruikt. Vaak zal het afhangen van de manier waarop zij reageren op de wijze waarop de verslaafde hen behandelt, of deze zal ontwaken en zijn probleem zal erkennen en hulp zoeken voor het te laat is.
Oorsprong van seksuele verslaving
Met opmerkelijke rechtlijnigheid blijkt de oorsprong van seksuele verslaving zich te bevinden aan de voet van de berg die “kinderverwaarlozing” heet, “misbruik”, of “verstoorde familierelaties”. In veel gevallen is er duidelijk sprake van seksuele mishandeling die de verslaafde op de koers zet van een vast patroon van misbruik. Enkele onderzoekers schatten dat wel 80% van alle seksverslaafden gedurende hun jeugd seksueel misbruikt zijn. Vaak groeit het slachtoffer uit tot de dader, daarmee het gedrag dat hij van een ouder of een andere invloedrijke volwassene geleerd heeft in praktijk brengend.
Intimiteit is meestal waar het om gaat voor de seksverslaafde. Het heeft te maken met het in staat zijn zichzelf aan anderen te geven zonder terughoudendheid, en open en in vrijheid te kunnen accepteren dat de ander zichzelf wil geven. Intimiteit kan ondergraven worden door de angst om te falen in een relatie; een angst die gebaseerd kan zijn op een lange geschiedenis van mislukkingen. Het kan gebaseerd zijn op de angst voor afwijzing, of de angst niet aan iemands verwachtingen te kunnen voldoen – zoals gezegd, misschien gebaseerd op een vreselijke ervaring. Problemen met intimiteit kunnen veel oorzaken hebben, maar de meest voorkomende zijn misbruik en een tekort gedaan zijn tijdens de jeugd. Als de persoon de wortels van deze kwaal niet aan het licht brengt en ermee afrekent, is zijn kans om vrij te komen van de verslaving erg beperkt.
Problemen met intimiteit zijn meestal gekoppeld aan een totaal op-zichzelf-gericht-zijn, meestal op het terrein van schuld en schaamte, angst of woede. Ik kan me schuldig voelen over dingen die ik heb gedaan, of over dingen die mij aangedaan zijn. Als ik mishandeld was en de dader niet kan vergeven, zal ik een gevoel van schuld en schaamte over wat er gebeurd is blijven houden, ook al was ik het slachtoffer. Als ik niet heb afgerekend met wat er gebeurd is en waarom, zal de angst voor herhaling als een donkere wolk boven mijn relaties hangen, en het mij onmogelijk maken me zonder reserve te geven aan een andere persoon. Zo’n angst is maar één vorm van zelfgericht zijn. Als ik me op God richt, Hem vertrouw en anderen dien, hoef ik niet bang te zijn voor wat er gebeurt. Als ik hen kan vergeven die mij kwaad gedaan hebben, hoef ik niet langer gevangen te zitten in de pijn die ze mij veroorzaakt hebben.
Natuurlijk zijn niet alle seksverslaafden als kind misbruikt. Evenmin groeien alle misbruikte kinderen uit tot seks verslaafden. Er zijn andere factoren die een rol spelen in het ontwikkelen van een seksverslaving. Degenen die moeite hebben om zich staande te houden zullen vaak seks gebruiken om spanning te verminderen. Ze kunnen tijdelijke misbruikers worden, die alleen hun toevlucht nemen tot seks op het moment dat de spanningen in hun leven op hun ergst zijn. Het groter worden van de spanning en het vaker bovenkomen van de stress-veroorzakende factor zal de snelheid bepalen waarmee het dwanggedrag en verslaving zich voortzet. Als een volwassene, die als kind seksueel misbruikt was, het hoofd moet bieden aan een schijnbaar onoverkomelijke druk, wordt de snelste manier om verlichting te vinden vaak op seksueel gebied gezocht. Onder spanning houden ze zich aan het draaiboek dat voor hen geschreven werd tijdens hun kinderjaren, een draaiboek dat ze verwacht hadden te kunnen vermijden in hun leven als volwassene.
Soms ontwikkelt seksuele verslaving zich later in het leven, zonder dat eerst het zaad van mishandeling gezaaid is in het jonge leven. De persoon in kwestie raakt er terloops in verzeild door een proces van conditionering. Zo was er het geval waar een man met een goede achtergrond op kamers ging met een studiegenoot die geabonneerd was op het tijdschrift Penthouse. Hij raakte erdoor gefascineerd, keek uit naar het moment dat het tijdschrift kwam en begon te masturberen terwijl hij naar de foto’s keek. Dit mondde uit in telefoonseks, en de telefoonrekening liep op tot meer dan 500 dollar per maand. Na zijn huwelijk betrapte zijn vrouw hem terwijl hij aan het masturberen was tijdens zo’n telefoongesprek. Er was heel wat counseling nodig om dat huwelijk te redden.
De maatschappij conditioneert ons tot actieve seks. De media hebben eraan mee geholpen om het afwijkende te doen voorkomen als normaal. Meerdere sekspartners, herhaaldelijke affaires, seks als je voor het eerst met iemand uitgaat; de mensen die regelmatig naar “prime-time t.v.” kijken (tussen 18.00 en 24.00 uur, red.) zullen hier niet door geschokt raken. Velen die opgroeien in zo’n omgeving worden vatbaar gemaakt voor seksverslaving zelfs zonder een verleden van mishandeling of een disfunctioneel gezin.
Verkeerde opvattingen liggen ook aan de wortel van de meeste seksverslavingen. Wanneer seksverslaafden open en eerlijk hun gevoelens uiten blijken hun opmerkingen opvallend gelijk te zijn. “Ik had niet gedacht dat ik ooit iemand zou vinden die van me zou houden.” “Ik vond dat ik het niet waard was om liefde of respect te krijgen.” “Ik was altijd overtuigd dat ik niet goed genoeg was.” “De enige manier waarop ik met iemand om kan gaan is seksueel.” Deze leugens over zichzelf en over de aard van relaties zijn duidelijk olie op het vuur van het verslavingsproces. We maken allemaal dagelijks keuzes met betrekking tot het soort leven dat we willen gaan leiden en het soort persoon die we willen worden. Deze keuzes zijn gebaseerd op het fundament van wat we ten diepste geloven over onszelf en de wereld om ons heen. Als dat fundament onjuist is, zullen onze keuzes ook onjuist zijn. Het gevaar is dat slechte beslissingen de misvattingen alleen maar versterken, en dat zal dan weer leiden tot nog meer slechte beslissingen, enzovoorts.
Er zijn nog meer factoren die tot het ontwikkelen van seksuele verslaving leiden. Ze variëren van een lage eigendunk, een onbuigzame opvoeding, autoritaire ouders, tot het niet kunnen omgaan met personen van de andere sekse en het moeilijk uiten van emoties. En dan is er niet in de laatste plaats de aangeboren neiging om verkeerd te doen in plaats van goed; de Bijbel noemt dit de natuur van de gevallen mens. Zelfs als schadelijke omstandigheden ons helpen bij het vormen van beslissingen: het blijven onze beslissingen, en de weg tot herstel houdt altijd in dat we moeten leren zelf verantwoordelijkheid te nemen voor onze keuzes. De vrijheid die we hebben om gezonde keuzes te maken wordt vergroot naarmate we beter begrijpen welke factoren ons beïnvloeden, en we stappen ondernemen om daarmee af te rekenen.
Wanneer vrouwen met seksverslaafden trouwen
Als ze even terugdenken, herinneren de meeste partners van seksverslaafden zich talrijke momenten die hen hadden moeten waarschuwen. Ze kunnen bijvoorbeeld ongebruikelijke dingen of bezittingen zijn tegengekomen: pornografie, vrouwelijke kledingstukken, rekeningen, parfum of andere cadeautjes, verschillende soorten seksuele accessoires. Als de verslaafde met deze dingen geconfronteerd wordt, zal hij ze wegredeneren door middel van een redelijk klinkende verklaring. Hij zou zelfs kunnen proberen zijn vrouw ervan te overtuigen dat haar overdreven reactie op zoiets onschuldigs “het echte probleem” is.
Naast deze duidelijke bewijzen kunnen er ook minder tastbare signalen zijn: onverklaarbare afwezigheid, lang werken, strijdige mededelingen over waar hij was, en hoe lang. Het is kenmerkend voor de verslaafde partner om te proberen deze blunders te “bedekken” met extra aandacht, cadeautjes, complimentjes, etc. Het kan zelfs zijn dat hij wat kleine misstappen toegeeft om de indruk te geven open en eerlijk te zijn, terwijl hij in werkelijkheid zwaardere schendingen van het vertrouwen verdoezelt. Degenen die in dichte relatie leven tot iemand die aan seks verslaafd is worden haast altijd omgeven door tekenen van een dubbel leven. Hun ontkenning weerhoudt hen ervan te zien wat zich zo duidelijk voor hun ogen afspeelt.
Nog verder teruggaand, zelfs tot voor het begin van het huwelijk, kan het duidelijk worden dat iemand iets verborgen hield vanaf het begin van de relatie. Er kunnen tekenen zijn die aangeven dat de relatie zelf onderdeel was van pogingen van de verslaafde om het probleem de baas te worden. Misschien hoopte hij dat een stabiele relatie hem zou kunnen genezen. Dit is bijna altijd een valse hoop.
Er zijn ernstiger vormen van een disfunctioneel huwelijk die kunnen voorkomen wanneer een der partners verslaafd is aan seks. Een daarvan is wanneer de verslaafde echtgenoot probeert aan zijn verslaving toe te geven met medewerking van zijn vrouw, haar daarmee dwingend om seksueel te zijn op een manier die ze onaangenaam vindt. Als ze uiteindelijk weigert zichzelf te compromitteren, of als het haar zo tegenstaat dat ze seks geheel vermijdt, gebruikt de verslaafde dit als een gerechtvaardigd excuus om zijn bevrediging elders te zoeken. Hij maakt zichzelf wijs dat hij er niets aan kan doen; zijn behoefte wordt thuis niet bevredigd, dus moet hij het elders zoeken – ondertussen voor het gemak vergetend dat hij het zelf was die deze situatie creëerde door zijn gemanipuleer.
Misschien is er geen eenzamer groep mensen op aarde dan de echtgenotes van seksverslaafden. Meestal weten of vermoeden deze vrouwen wel dat hun echtgenoten verwikkeld zijn in een gedrag dat ze niet begrijpen en waar ze van walgen. Wat het erger maakt is dat ze er met niemand over kunnen praten. De meeste steden hebben meer dan genoeg “support groups” voor partners van alcohol- of drugsverslaafden, en het is niet meer zo’n schande om deel van zo’n groep uit te maken.
Dat ligt heel anders met seksverslaving. De enige persoon die zich meer schaamt dan de seksverslaafde is vaak de vrouw van de verslaafde. De aard van het probleem lijkt aan te geven dat zij schuld heeft aan het probleem: als zij vrouw genoeg was zou het voor haar man niet nodig zijn om ergens anders in zijn behoeften te voorzien. Deze lijn van denken is een wrede leugen, maar ontelbaar veel vrouwen gaan gebukt onder een enorm schuldgevoel dat hen ervan weerhoudt de hulp en steun te zoeken die ze zo hard nodig hebben.
Een woord van advies voor vrouwen van seksverslaafden
Als je getrouwd bent met een man die gevangen zit in seksuele verslaving, dan hoop ik dat het volgende advies kan helpen. Allereerst, neem de eerste les die je kreeg “in high school health class” (gezondheidsleer op de middelbare school, red.) ter harte: Wat betreft seksuele reacties zijn mannen en vrouwen totaal verschillende wezens. Voor vrouwen is seks verweven met intimiteit, tederheid, stabiliteit en vastheid in een relatie. Het is absoluut de ultieme uiting van deze dingen. Zeker, vrouwen ervaren seksueel verlangen en bevrediging op fysiologisch niveau, maar het staat maar zelden los van deze meer relationele en geestelijke aspecten.
Bij mannen is het veel gebruikelijker dit onderscheid te maken. Zeker, mannen kunnen en zullen een verlangen ervaren naar intimiteit en toewijzing, ze kunnen en zullen seks zien als een uitdrukking van deze dingen. Maar de mannelijke seksuele reactie kan ook makkelijk losgemaakt worden van andere overwegingen en een psychologische en fysiologische sensatie op zichzelf worden. Stimulatie van gevoelens door middel van bijvoorbeeld erotische plaatjes, om maar een duidelijk voorbeeld te nemen, heeft op vrouwen niet veel uitwerking, maar kan bij mannen een sterk en direct effect hebben. Op zichzelf is dat goed noch slecht. Maar het is een belangrijk verschil dat vrouwen moeten begrijpen en accepteren, zelfs als ze zich er niet helemaal mee kunnen vereenzelvigen.
Liefde en lust
Nog iets om in gedachten te houden is dat seksuele verslaving om lust gaat, niet om liefde. Liefde is persoonlijk, lust is onpersoonlijk. Liefde is concreet, gericht op een speciaal object, lust is zonder gerichtheid, in staat zich te keren tot bijna elk object dat voorhanden is. Liefde streeft naar trouw, lust dwaalt af. Liefde zoekt stabiliteit; lust is van korte duur en veranderlijk. Liefde is een zaak van hart en ziel; lust is een zaak van emoties en hormonen. Liefde is een kwestie van geven; lust is een kwestie van nemen.
Zowel mannen als vrouwen zijn in staat tot zowel liefde als lust. Maar mannen schijnen veel gevoeliger te zijn voor lustgevoelens dan vrouwen, en deze intenser en onbeheersbaarder te ervaren. Dit verklaart waarom de meerderheid van de seksverslaafden mannen zijn: seks verslaving is een lustverslaving. Lust is de brandstof die het vuur van de verslaving laat oplaaien.
Op zijn beurt verklaart dit waarom mannen vaak geen tegenstelling zien tussen het houden van hun vrouw aan de ene kant, en de begeerte naar naaktfoto’s of zelfs naar prostituees aan de andere kant. Ze ervaren die twee als op zichzelf staande, afzonderlijke ervaringen; het ene schijnt het andere niet te belemmeren. Zodoende kan wat voor vrouwen onlosmakelijk met elkaar verbonden is -liefde en lust- twee totaal afzonderlijke plaatsen innemen in de mannelijke geest.
Waarom “vrouw genoeg” niet het antwoord is
Begrijpen hoe mannen lust van liefde scheiden kan de vrouw helpen zich te bevrijden uit de meest kwellende gevangenis: de foute overtuiging dat haar mans seks verslaving op een of andere manier haar fout is: als zij maar slanker was, mooier, of charmanter, of meer ontvankelijk en speelser in bed, dan zou haar mans behoefte aan seks bevredigd zijn. Veel vrouwen leven met een verpletterend schuldgevoel omdat ze geloven dat het hun tekortschieten als vrouw of minnares is dat hun man geobsedeerd wordt door seks.
Voor veel mannen, en zeker voor de mannelijke seks verslaafden, zijn liefde en lust als twee verschillende soorten begeerte; ze worden op verschillende manieren gestild. Veel vrouwen geloven dat de verslavende begeerte van hun mannen bevredigd zou zijn als zij hun mannen beter zouden behandelen, of vaker gemeenschap met hen zouden hebben. Dat is hetzelfde als van een alcoholist verwachten dat hij tevreden zal zijn als hij maar meer water drinkt. Zo werkt dat niet. Het probleem van de alcoholist is niet dorst, en het is niet opgelost door het drinken van veel water. Alleen alcohol kan de begeerte aanwakkeren en bevredigen. Zo is het ook niet louter seks, maar lust die het verslavingsgedrag aanwakkert. De mannelijke seksverslaafde kan genieten van een heerlijk teder seksueel contact met zijn vrouw, en dezelfde dag nog op zoek gaan naar wellustige ervaringen.
De boodschap aan vrouwen is eenvoudig: Jij bent niet de schuld van de verslaving van je man, en jij kunt hem niet genezen. Het probleem ligt bij hem, en daar moet de strijd gestreden en gewonnen worden. Dit probleem bestrijden is niet makkelijk. Je moet voor jezelf zorgen, een goede christelijke counselor zoeken die je kan ondersteunen. Probeer zoveel mogelijk over het probleem te weten te komen. Dat zal je helpen zijn probleem niet op jezelf te betrekken. Zoek een steungroep die aan jouw persoonlijke behoeften tegemoet kan komen terwijl je door deze netelige situatie heengaat. Wees daarbij zo onbuigzaam in je liefde voor hem als nodig is. Geef zijn verslaving niet de gelegenheid voort te schrijden en meer mensen tot slachtoffer te maken. Wees bereid om alles in het werk te stellen om hem te laten zien waar hij mee bezig is, en de noodzaak de cyclus te doorbreken en zich zo snel mogelijk op de weg naar herstel te begeven.
Als laatste, lees de volgende lijst van dingen die je niet moet doen, en houd je daar zoveel mogelijk aan:
- Negeer de signalen van het dubbele leven van je man niet.
- Aanvaard de ongezonde seksuele verlangens/eisen van je man niet.
- Sta niet toe dat hij zich grof gedraagt ten opzichte van jou of je kinderen.
- Neem niet het risico een ernstige ziekte op te lopen.
- Praat het gedrag van je man niet goed door excuses te maken of voor hem te liegen tegen zijn bazen, collega’s, vrienden en familie.
Vrouwen en de verslavingen van lust
Hoewel je als vrouw misschien de aantrekkelijkheid van pornografische foto’s en sommige andere mannelijke seksuele verslavingen niet begrijpt, kun je jezelf ook bezig houden met bepaalde wellustige verslavingen. In plaats van bevrediging door het kijken naar foto’s kun je een gelijkwaardige prikkeling ervaren door het lezen van romannetjes, het kijken naar soap series en het gebruik van andere materialen die je helpen in een fantasiewereld te leven waar je man nooit aan kan tippen. Je kunt ook zover komen dat je andere mensen gaat betrekken bij je begeerte naar wellust. Er schijnen twee categorieën te zijn van dit soort dwangmatige verhoudingen waar vrouwen zich in begeven. De ene impliceert romantiek en de verslaving aan aantrekkingskracht. Hierbij worden andere mensen in jouw fantasiewereld gelokt, zonder de bedoeling om een vaste relatie aan te gaan. De opwinding ligt in het aantrekken van die andere persoon en door hem achterna gelopen te worden. De andere heeft te maken met verhoudingen en de verslaving aan gehechtheid. Hier is het doel om zo snel mogelijk een blijvende relatie aan te gaan. Elke nieuwe persoon wordt beschouwd als iemand voor het leven. Als er eenmaal een verbintenis is ontstaan, ontstaat er al snel een gevoel van ontevredenheid. De lust verdwijnt en de realiteit begint door te dringen dat je jezelf misschien alweer hebt verbonden aan een zeer ongezonde persoon.
Zowel romantiek- als verhoudingsverslaafden willen zich met iemand verbonden voelen, maar ze zoeken vaak mensen uit bij wie dat haast onmogelijk is. Ze zoeken geborgenheid, maar vinden mensen die hen snel zullen verlaten. Beiden willen vrij zijn om lief te hebben, maar zoals de seksverslaafde zitten ze gevangen in hun zelfvernietigende obsessies. Ze zijn als mensen die verdrinken in de draaikolk van hun eigen onopgeloste emoties, zich om hulp wendend tot iemand die niet kan zwemmen.
In beide gevallen is de echte obsessie niet gericht op andere mensen; het is feitelijk gericht op jezelf. De romantiek- en verhoudingsverslaafde is totaal gericht op haar eigen gebroken ziel, met de wonden die geslagen zijn door al die mensen die haar in het verleden hebben verlaten. Er is maar één ding dat ertoe doet: je nu beter voelen. Er wordt maar naar één ding gezocht: directe verlichting van de pijn. Of het nu romantiek, relaties of seks betreft, alle drie komen voor bij gewonde mensen, mensen die moeten veranderen. Het zijn mensen die aan het herstellingsproces moeten beginnen dat beschikbaar is voor iedereen die bereid is de pijnlijke weg te gaan van verandering en uitgestelde bevrediging.
Herstel en terugkeer naar intimiteit
Of iemand nu verslingerd is aan romantiek, relaties of seks, er moet geworsteld worden met de kwestie van intimiteit, als hij of zij van deze en andere verslavingen die in de loop van de tijd erbij gekomen zijn, wil genezen. Als de genezing niet tot het punt komt waar echte intimiteit mogelijk is, is de genezing onvolledig en zal deze ook van korte duur zijn. Wanneer echte intimiteit is bereikt en wordt onderhouden zal de motor, waarop die alle menselijke verslavingen aan romantiek, relaties of seks draaien, stil vallen.
Een van de belangrijkste obstakels voor het bereiken van intimiteit is de verzameling verkeerde opvattingen over intimiteit, gepresenteerd door onze maatschappij. In de ogen van de wereld is intimiteit gelijk aan eenwording, wat bijna altijd seksuele eenwording betekent. Hoe “intiemer” twee mensen zijn, hoe seksueler ze zullen zijn; andersom geldt dat hoe seksueler twee mensen zijn, des te intiemer worden ze verondersteld te zijn. Eenwording behelst ook concepten als openheid, in staat zijn je diepste verlangens en zwakheden met die ander te delen.
Volgens Bijbelse maatstaven mag echte intimiteit seksualiteit inhouden als twee mensen getrouwd zijn, en zal dat zeker een hoge mate van openheid en kwetsbaarheid inhouden. Maar dit zijn bijproducten van de intimiteit, niet de intimiteit zelf. Veel seksualiteit is georiënteerd op zelfbevrediging. Zelfs “openheid” en “kwetsbaarheid” kunnen vormen zijn van emotioneel exhibitionisme die zelfzuchtige behoeften dienen in plaats van bijdragen aan echte intimiteit.
Maar echte, Bijbelse intimiteit heeft niets te maken met het eigen ik, doch alles met de andere persoon. Mijn verlangens, behoeften, en pijn staan niet in het middelpunt, maar de verlangens, behoeften en pijn van de ander. De vreugde van intimiteit komt niet door het nemen, maar door het geven, niet door het gediend worden, maar door het dienen. Het is compleet verschillend van de afhankelijkheid waarbij ik de ander dien om mijn egoïstische motieven te bevredigen. Het is het dienen van een ander, zuiver en alleen in het belang van die ander.
Het is duidelijk dat echte intimiteit een vorm van wegcijferen is, en dat tot op bepaalde hoogte zwakheid gedeeld kan worden zonder de angst voor de consequenties. Je wordt eerlijk over wie je echt bent, in plaats van te doen voorkomen dat je eerlijk bent. Je accepteert de andere persoon ook om wie hij werkelijk is, niet op basis van een geïdealiseerd beeld of omdat er aan jouw behoeften beantwoord moet worden. Ironisch genoeg levert het onbaatzuchtig richten op anderen uiteindelijk grote voldoening. We zijn in staat waardering te ervaren, acceptatie en liefde, op basis van realiteit in plaats van op voorwendsels.
Stappen naar intimiteit en genezing
Wil een seksverslaafde ooit dit niveau van intimiteit bereiken, dan moet hij aan het genezingsproces beginnen. Niemand kan dat voor hem doen. Maar hij kan het ook niet alleen doen. Een combinatie van hulpmiddelen is nodig om dit probleem te overwinnen. De gemeente moet hem hierin steunen. De verslaafde moet een plek kunnen vinden waar het genezen van de ziel zwaarder doorweegt dan het eigen schaamtegevoel. Deze verslaving richt behoorlijk ernstige geestelijke schade aan. Zonder zuivere, Bijbelse lering en counseling zal het hele genezingsproces uit balans raken.
Elke seksverslaafde die ik gekend heb moest ook iets doen dat hij in het begin erg afstotend vond. Hij moest toestemmen in een lange-termijn (levenslange) deelname aan een “recovery group” met andere verslaafden. In deze groep zal hij zowel confrontatie als bemoediging vinden. Hij zal leren hoe hij oprecht kan zijn met mede-verslaafden en dat zijn oprechtheid dan op andere relaties overgedragen kan worden.
De belangrijkste factor in lange-termijn genezing is waarschijnlijk verantwoordelijkheid. Het is het gebrek aan verantwoordelijkheid dat het probleem de gelegenheid geeft zich te ontwikkelen, en het gebrek aan verantwoordelijkheid zal de verslaafde ook weer terugbrengen naar het probleem. Niet alleen zou de herstellende seksverslaafde verantwoording moeten afleggen aan de groep, maar hij zou een speciaal iemand moeten zoeken, een “sponsor”, die hem persoonlijk verantwoordelijk houdt voor zijn daden. Dat houdt in dat er op regelmatige basis aan de verslaafde gevraagd zal worden waar hij geweest is en hoe hij zijn tijd heeft besteed.
Na verantwoordelijkheid komt het woord “bescherming” op de tweede plaats van belangrijkheid. Iedere verslaafde moet een plan van bescherming hebben dat hem uit de buurt houdt van seksshops, van rekken met tijdschriften, en uit de armen van prostituees en affaires. Het plan moet elk vlak van zijn leven bestrijken, lichamelijk, mentaal, sociaal en geestelijk. Een beschermingsplan omvat behulpzaam leesmateriaal, het luisteren naar cassettes, Bijbelstudie en gebed, en zelfs onderwijs omtrent wanneer en hoe iemand plezier kan hebben. De verleiding van lust is sterk en om niet in de val te lopen moet de verslaafde zo verstandig zijn om elk denkbaar terrein te beschermen.
Ten laatste moet iedere seksverslaafde er zich van bewust zijn dat er, ook in België en Nederland, christelijke hulpverleningscentra zijn, die kunnen helpen bij dit probleem. Dit artikel, gepaard gaand met de beste bedoelingen, kan het probleem niet oplossen. Deze problemen zijn gebouwd op het fundament van sommige intens psychologische en geestelijke verwondingen. Professionele hulp is nodig om deze diepe verwondingen te genezen. Zonder dat zullen velen slechts overleven, en nooit werkelijk het genezingsproces in gang zetten.
Een slotwoord
Seksuele verslaving is een “schaaamtefabriek”. Iedereen die ermee te maken heeft is waarschijnlijk doordrenkt van schuld en schaamte. Ze voelen zich vervreemd van God, en zeer onwaardig. Je zult het misschien niet geloven, maar God houdt onvoorwaardelijk van je. Hij wil je terug hebben. Hij wil deel uitmaken van je genezingsproces en herstel. Zijn genade is groot genoeg om jouw probleem aan te kunnen. Zijn vergeving is echt.
De Bijbel staat vol met teksten die ons verzekeren dat, hoe ver we ook zijn afgedwaald van het leven dat God voor ons in gedachten had, Zijn vergeving te verkrijgen is. Het volgende Bijbelgedeelte is een van de grootste voorbeelden van Gods bereidheid ons de vreugde van Zijn vergeving te laten ervaren. Lees het alsjeblieft zorgvuldig, zodat je volledig kunt bevatten hoe groot Gods liefde en vergeving voor jou zijn:
Barmhartig en genadig is de HERE,
lankmoedig en rijk aan goedertierenheid;
niet altoos blijft Hij twisten, niet eeuwig zal Hij toornen;
Hij doet ons niet naar onze zonden en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden; maar zo hoog de hemel is boven de aarde, zo machtig is zijn goedertierenheid over wie Hem vrezen. Zover het oosten is van het westen, zover doet Hij onze overtredingen van ons; Psalm 103:8-12 (NBG)
De afstand tussen oost en west is een beschrijving van oneindigheid. Gods boodschap aan ons is dat als Hij onze zonden eenmaal vergeven heeft, Hij ze van ons weg neemt en we er nooit meer over hoeven te piekeren. Dat is een daad van Goddelijke liefde van onze Schepper die ons in staat stelt een nieuw begin te maken.
Het probleem ligt niet in Gods vergeving voor ons; het probleem ligt in het vergeven van onszelf en elkaar. Met Gods hulp kan dit ook gebeuren en ons helpen de gebroken harten en relaties te herstellen. Ik moet denken aan een man die naar ons toe kwam voor hulp. Hij was betrokken geweest bij een heel aantal affaires en worstelde dagelijks met pornografie. Hij wilde behandeld worden omdat hij niet langer met de schuld, schaamte en spijt kon leven. Door de bewustwording van de Bijbelse waarheid, het harde werken aan zijn problemen met intimiteit, en de wens zijn huwelijk te herstellen, maakte hij een grondige start op weg naar genezing.
Zijn grootste angst was dat zijn vrouw hem zou afwijzen als hij haar over zijn probleem zou vertellen. Uiteindelijk beleed hij het aan haar. Ze was gekwetst, maar bovenal opgelucht. Al geruime tijd wist ze dat er een probleem in de relatie was, maar ze wist niet wat het was, of wat ze eraan kon doen. Nu, geconfronteerd met een echtgenoot die wilde veranderen, voelde ze dat er hoop was voor hun huwelijk. Ze deed datgene, wat het moeilijkst is voor vrouwen van seksverslaafden: ze vergaf hem. Niet alleen vergaf ze hem, ze zette zich in om aan haar eigen problemen met intimiteit te werken, omdat hij door die problemen zo lang strijd gevoerd had zonder haar tussenkomst. Samen, met Gods hulp en de vrijheid die was ontstaan door complete vergeving, waren ze in staat een nieuwe start te maken en zijn ze prachtige voorbeelden van wat God kan doen als Zijn principes voorop worden geplaatst. Zij zijn een onderdeel van de duizenden die hun levens veranderd zagen worden naar lichaam, ziel en geest.
De zwervende ziel van een seksverslaafde wordt verscheurd tussen lust en het verlangen om te veranderen. Het is een dagelijkse strijd. God, door zijn Zoon, wil je helpen die strijd te winnen. Wacht niet met het maken van veranderingen. Stap naar iemand toe en vraag om hulp, zodat je opnieuw kunt beginnen, en het leven kunt vinden dat je wilt leiden, het leven dat God altijd voor je gepland heeft. Er wacht je een nieuwe wereld van ervaringen, vol hoop en vervulling. Niemand kan die wereld voor je vinden, je moet zelf de eerste stap zetten. Ik bid dat je dat vandaag zult doen.
“Wanneer seks een verslaving wordt”, door Stephen Arterburn, een uittreksel uit het boek “When Sex Becomes an Addiction”, copyright 1993, Focus on the Family. Alle rechten voorbehouden. Internationaal copyright verzekerd. Gebruikt met toestemming van Focus on the Family.